Paradise Lost: Utopia or Reality? From Fall to Resurrection: A Question of Civilization in Sezai Karakoç

Bu çalışma Sezai Karakoç’un Yitik Cennet adlı eserinden hareketle ortaya koymaya çalıştığı medeniyet tasavvurunu imkân ve sınırları ile soruşturmayı amaçlamaktadır. Karakoç, kriz içerisinde olduğunu düşündüğü medeniyetin yeniden inşa idamesini İslam/hakikat hayat arasında aydınların sorumluluğunda kurulacak yeni bir irtibatın tesisinde arar. Ona göre, ruhi, sosyal, politik, ekonomik, kültürel, estetik yönleriyle somut İslam ülküsünü hayata geçirecek olan aydınlar hayata, realiteye tarih şuuruna yabancılaşmayacaklardır. anlamda medeniyetinin durumlanışını ya da tavrını üç ana eksene oturtur: Birincisi, teorik temeli belirleyen metafizik perspektif; ikincisi, bu perspektife bağlı realizm olarak dünya doğa görüşü; üçüncüsü ise ilahi olana teslimiyet. tezinin tecessüm edeceği habitat, devlettir. Devlet her şeyden önce ülkü ideal erdem devletidir. Karakoç devletin siyasal formasyonunu Aristoteles Farabi’de olduğu gibi belirli erdemlere dayalı site devleti şeklinde düşünür. teklifi insanın metafiziksel amaçlarına ulaşmayı içeren ahlaki sağduyuya yaşam tarzı etiketlenir. Böylece akıl duyarlılık denge kurulacak; uyum inanca ahlaka yer açılarak doğuşun imkânı bulunabilecektir. Kaynağı işlevi bakımından çağdaş teorilerinden farklılık gösteren yol haritası Kur’an-ı Kerim kıssaları oluşturulurken kurucuları peygamberlerdir. İnsanlık için üretilen örgütlenme modeli diriliş, herhangi görüşün antitezi sentezi olmayıp, hiçleşmeye giden yönelimi varoluşa devşiren üçüncü yoldur. Söz konusu perspektifli yönelim üzerine kurulur: Allah’a bakışı; kendine üçüncüsü, eşyaya bakışı. Karakoç’a göre diriliş eri üçlü kombinasyon daha kuramadığı dengeyi ruhu çerçevesinde kurabilme imkanına kavuşur. Diriliş referans değeri sevgidir. düşüncesinde tıpkı Yunus Emre Mevlana’da şeytanı yenen güç sevgi temel değerdir. Varlık görüşünün sonucu okunabilecek varoluş yolu özne (diriliş eri) kendi oluş yolculuğunda varlığı/nı kat ederken yönünü öncelikle özüne çevirerek olanın kavram yerine mefhum karşılanmasını “olma” durumuna gönderme yapar. öznellik girişimi medeniyeti edecek özneye ontolojik güvenini inançlar üzerinden sağlayacak ufuk açıcı son derece önemli olmakla birlikte deneyim alanında karşılaşılacak sorunlarla ilgili hususlarda muğlak kalmaktadır.